بهینه سازی بیان سازه پلی توپیک حاوی ژن های e۶ و e۷ ویروس پاپیلومای انسانی در میزبان بیانی اشرشیاکلی

زمینه و هدف: ویروس پاپیلومای انسانی (hpv) یکی از شایع ترین ویروس هایی است که در ایجاد سرطان دهانه رحم نقش دارد و پژوهش ها نشان داده است که در بیشتر موارد سرطان دهانه رحم، پروتیین های e6 و e7 ویروس پاپیلوما وجود دارد. هدف از مطالعه کنونی بهینه سازی بیان سازه پلی توپیک حاوی ژن های e6 و e7 ژنوتیپ های مختلف ویروس پاپیلومای انسانی به عنوان کاندیدای واکسن بود. روش بررسی: این مطالعه تجربی از مهر 1392 تا شهریور 1393 در بخش ویروس شناسی انستیتوپاستور ایران انجام شد. ابتدا نواحی ایمنی زای پروتیین های e6 و e7 در ژنوتیپ های مختلف پاپیلوما ویروس انسانی (hpv16, 18, 31, 45) به صورت بیوانفورماتیک مورد بررسی قرار گرفتند. سازه بیانی سنتتیک کدکننده پروتیین های e6 و e7 در اشرشیاکلی ترانسفورم شده و سپس بیان پروتیین مربوطه انجام گرفت و به منظور بهینه سازی بیان پروتیین نوترکیب مورد نظر، دانسیته سلولی، مدت زمان انکوباسیون، دمای رشد، غلظت های مختلف isopropyl-beta-d-thiogalactopyranoside (iptg) و محیط های کشت مختلف مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: پس از بهینه سازی بیان، بهترین بیان پروتیین نوترکیب مورد نظر در محیط کشتsuper optimal broth (sob) (merck, germany) به دست آمد. در این محیط کشت، بیش ترین میزان بیان در 8/0(optical density) od600=، غلظت mm 1/0 از iptg، زمان انکوباسیون یک ساعت در دمای °c 37 در میزان بیانی bl21 (a1) اشرشیاکلی به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که بیان پروتیین های e6 و e7 ژنوتیپ های مختلف ویروس پاپیلومای انسانی قابل انجام بوده و در نهایت می توان از آن به عنوان یک کاندیدای واکسن علیه ویروس استفاده نمود.